Odpowiednia higiena jamy ustnej po ekstrakcji zapobiega zakażeniom i wspomaga proces gojenia się rany. Po zabiegu Pacjenci otrzymują również zalecenia dietetyczne – z jadłospisu na pewien czas powinny zniknąć gorące dania, ale za to mogą pojawić się w nim lody. Sprawdź, co jeść po wyrwaniu zęba, aby zmniejszyć dyskomfort.
Spis treści
Jak długo należy powstrzymywać się od jedzenia po usunięciu zęba?
Zgodnie z zaleceniami po ekstrakcji zęba należy całkowicie powstrzymać się od jedzenia i picia przynajmniej przez 2 godziny. Ten czas nie powinien być krótszy, ponieważ bezpośrednio po zabiegu Pacjenci odczuwają jeszcze działanie znieczulenia, więc spożywanie pokarmów mogłoby prowadzić do przypadkowego pogryzienia języka lub policzka i uszkodzenia świeżo powstałej rany. Co więcej, w ciągu pierwszych godzin po wyrwaniu zęba zaczyna tworzyć się skrzep, który ma za zadanie chronić ranę przed infekcjami i stworzyć optymalne warunki do procesu gojenia.
Bezpośrednio po usunięciu zęba apetyt może być mniejszy ze względu na opuchnięty policzek i dziąsła, dyskomfort po znieczuleniu czy ból w miejscu ekstrakcji. Większość osób koncentruje się więc na łagodzeniu tych objawów za pomocą środków przeciwbólowych i zimnych okładów, a dopiero później zaczyna myśleć o jedzeniu.
Zobacz także: Utrata zęba – od ekstrakcji do odbudowy.
Co jeść po wyrwaniu zęba? Dieta po ekstrakcji
Przez pierwsze dni po wyrwaniu zęba Pacjenci powinni stosować dietę złożoną z płynnych, półpłynnych i miękkich pokarmów. Przestrzeganie tych zaleceń pomoże ochronić skrzep, który jest niezbędny w procesie gojenia. Zmniejsza ryzyko infekcji, tj. wprowadzenia bakterii do rany, i pomaga łagodzić ból.
W jadłospisie można uwzględnić zblendowane zupy kremy, jogurty, musy owocowe, koktajle, purée warzywne, galaretki, kisiele, jajecznicę czy jajka na miękko. Trzeba pamiętać o odpowiedniej temperaturze dań – gorące posiłki nie są wskazane, ponieważ wysoka temperatura może utrudnić tworzenie się skrzepu w zębodole. Stomatolodzy często zalecają jedzenie lodów – najlepiej niezbyt słodkich – ponieważ działają one jak zimny okład na dziąsła.
Po mniej więcej dwóch dniach Pacjenci mogą stopniowo rozszerzać dietę i wprowadzać do niej owsianki, kaszę manną, płatki ryżowe, ziemniaki, odpowiednio długo gotowany makaron czy gotowane mielone mięso. Wciąż powinny to być miękkie pokarmy. Do dawnych nawyków żywieniowych należy wracać stopniowo i dostosowywać sposób odżywiania do pojawiających się dolegliwości.
Czego nie należy jeść po wyrwaniu zęba?
Lista pokarmów i napojów, z których należy zrezygnować po wyrwaniu zęba, jest dość szeroka. Przede wszystkim trzeba unikać twardej i chrupiącej żywności, a więc orzechów, chipsów, twardych owoców i warzyw, krakersów, twardego chleba. Mogą one uszkodzić skrzep i spowolnić gojenie rany. Cytrusy, pomidory i ostre przyprawy również nie są wskazane, ponieważ podrażniają ranę i powodują dyskomfort.
Gorące napoje, takie jak kawa, herbata czy gorąca czekolada, mogą uszkodzić skrzep i doprowadzić do krwawienia. Warto pić je w postaci schłodzonej – zimne napoje czy lody mogą przynieść ulgę, jednak w zbyt niskiej temperaturze wywołują ból. Niewskazane są także lepkie słodkości na czele z czekoladą i gumą do żucia – przyklejają się do rany i utrudniają jej oczyszczanie. Co więcej, z codziennego jadłospisu warto czasowo wyeliminować wszystkie pokarmy, które wymagają intensywnego żucia.
Nie zaleca się picia napojów przez słomkę, ponieważ w jamie ustnej powstaje wtedy podciśnienie, które może spowodować wypadnięcie skrzepu i utratę naturalnej bariery ochronnej przed drobnoustrojami.
Używki po wyrwaniu zęba – czy można palić papierosy i pić alkohol po ekstrakcji?
Czas regeneracji po wyrwaniu zęba powinien być wolny od używek. Napoje alkoholowe mogą podrażnić ranę i spowolnić jej gojenie, a palenie papierosów prowadzi do wielu powikłań zdrowotnych. Nikotyna zwęża naczynia krwionośne, przez co utrudniony zostaje dopływ krwi – a wraz z nią tlenu i substancji odżywczych – do rany. Palacze są też bardziej narażeni na wypadanie skrzepu, ponieważ w trakcie zaciągania w jamie ustnej powstają podobne warunki, jak podczas picia przez słomkę. Palenie pogarsza również skład śliny, która staje się uboga w enzymy i przeciwciała – z tego powodu środowisko jamy ustnej sprzyja rozwojowi bakterii powodujących infekcje.
Palacze powinni zrezygnować ze swojego nałogu na tak długo, jak to możliwe – optymalny czas to 3 dni, w trakcie których zachodzą najważniejsze etapy procesu gojenia. Jednak dłuższy okres wstrzemięźliwości bardzo korzystnie wpłynie na regenerację organizmu po zabiegu.
Przeczytaj także: Brak zębów – konsekwencje i sposoby uzupełnienia.
Udostępnij:
